•می توانیم پول خودمان را برای خودمان خرج کنیم . در این حالت پول را با وسواس خرج می کنیم تا هزینه حداقل و منفعت حداکثر شود.

•میتوانیم پول خودمان را برای دیگری خرج کنیم. مثلا یک هدیه تولد بخریم . در این صورت خیلی به محتوای هدیه کاری نداریم , اما به قیمتش توجه داریم.

•می توانیم پول دیگران را خرج خودمان کنیم. در این صورت من خودم را به یک نهار خوب مهمان می کنم!

•و در نهایت می توانیم پول دیگری را برای دیگری خرج کنیم. اگر چنین شود نه دل نگران پولی هستیم که خرج می شود و نه نگران چیزی که کسب می شود.

• این حالت آخر حالت دولت هاست چون نه نگران حجم پولي است که براي کاري هزينه ميشود و نه نگران نتيجه اثرگذار و بلند مدتي است که گرفته ميشود